Reis van Ronald N.

Het was zaterdag. Aarzelend, nog niet helemaal op mijn gemak, moe en lusteloos reed ik richting Rucphen West-Brabant. Nog niet zolang geleden had ik me opgeven voor een tweede Ayahuascasessie. De afgelopen weken was ik erg moe, ik sliep slecht en had veel had pijn in mijn linkerzij. Uiteindelijk na een week had ik een afspraak met mijn dokter gemaakt. Deze verwees mij na een kort consult door om een bloedtest af te laten nemen en een röntgenfoto van mijn longen te laten maken in het EMC. Ik zou die vrijdag de uitslag krijgen, de zaterdag daarop volgend zou de Ayahuascasessie zijn. De dokter vertelde me dat er niets gevonden was in mijn bloed en ook mijn longen waren schoon. Gerustgesteld door deze informatie reed ik naar huis toe, waar ik onmiddellijk weer in slaap viel.

Zaterdagochtend vroeg opgestaan en naar Spijkenisse gereden om mijn reggae elpee op te halen, even wat gekletst met mijn zwager en zus en daarna weer teruggereden naar mijn huis. Weer viel ik in slaap. Ik werd om half 2 weer wakker, pakte mijn tas met de benodigde spullen en stapte in de auto. Na 45 minuten aangekomen op de plaats van bestemming. Ik reed eerst nog verkeerd, maar bereikte uiteindelijk de prachtige buitenlocatie van het Bewustwordingscentrum in een mooi bosrijk gebied. Een  groot huis en verschillende gebouwtjes stonden her en der op het terrein.

Ik werd hartelijk begroet door de begeleiding en de medereizigers. Het was een divers gezelschap van 5 mannen en 5 vrouwen uit Nederland en België. Nieuwsgierig keek ik om me heen en ik probeerde mijn omgeving te scannen om erachter te komen met welke groep mensen ik daar op die dag terecht gekomen was. Na een korte introductie werden de 'gevoel en emotie'-kaarten getrokken. Aan de hand van deze kaarten kon je een korte uitleg geven over wie je was en wat je intenties waren. Ik had zelf nog geen intentie en wilde deze keer de sessie 'blanco' ingaan om erachter te komen wat Ayahuasca mij nog kon brengen.

Er was hier en daar wat aarzeling, maar eenieder gaf een korte maar open uitleg. Ik kreeg een kleine indruk van deze bijzondere groep mensen die op deze zaterdag in de prachtige ceremoniële ruimte bij elkaar was gekomen. Na deze introductie werd de groep in tweeën gesplitst. Eén groepje ging naar buiten, ikzelf bleef met de andere helft achter.

Ayahuasca drinken is alles behalve een feestje, het is geen recreatieve drugs zoals sommigen beweren. Al bevat de medicijnplant DMT (een krachtige hallucinogene stof).  De plant heeft een helende en reinigende werking op het lichaam en ziel. Na het drinken van de ‘thee’ zou je kunnen overgeven  (wat ik gelukkig de afgelopen keer in een minder mate heb gedaan). Dit is onderdeel van het proces en zuivert je lichaam. Het hele weekend en de aanloop daar naar toe is eigenlijk al bijzonder. Het begint namelijk met vasten en of diëten, voor de vegetariërs onder ons wellicht geen probleem. Je mag namelijk geen vlees,  geen zuivel, geen noten of cafeïne en hierbij nog een hele waslijst met stoffen die niet (goed) samen gaan met de Ayahuasca. In mijn geval drie dagen met fruit , sap en groentesoep dus.

De smaak en geur van Ayahuasca is nergens mee te vergelijken, maar omschrijft zich als een bittere substantie. Het is een roodbruine vloeistof, getrokken uit een liaan en een andere plantsoort. Over het algemeen drink je Ayahausca in twee keer. Het eerste glaasje (Mao remmer) is om een enzym wat in je lichaam zit wat de werking van de DMT tegenhoudt, uit te schakelen. het tweede glaasje bevat een substantie waar de DMT zich in bevindt. Ook dit smaakt echt nergens naar en na het drinken van het eerste glas heb ik meestal de neiging om dit goedje er gelijk weer uit gooien. De kunst is om dit binnen te houden (neus dicht knijpen en achterover slaan) en vooral rustig blijven. Zo ook met het tweede glaasje. De begeleiding verloopt volgens een ceremonieel proces met als doel naar jezelf toe te gaan en met respect naar de plant toe.

Voor mij was het hele weekend bijzonder. Alles staat in het teken van loslaten, om je lichaam en geest voor te bereiden op het drinken van de Ayahuasca. De persoonlijke begeleiding staat voorop, iedereen doet dit voor zichzelf en meestal met een duidelijke persoonlijke reden. Ik vind het contact maken met de rest van de groep, het delen van je gevoel of emotie, het luisteren naar jezelf en de anderen minstens zo belangrijk (het is niet alleen maar glaasje achterover tikken en klaar!). De begeleiders doen ontzettend hun best en gaan op intuïtief niveau behulpzaam met jou en je medereizigers om. Zij weten wat jij nodig hebt om met je probleem, gevoel of emotie verder te kunnen werken. Dit gebeurt op diverse manieren. Ook tijdens de Ayahuascasessie is er altijd iemand om je heen om jou daar waar nodig bij te staan in jouw reis.

Er is altijd wel iemand die op een bepaald moment vastzit met zijn gevoel, angst of emotie of andere blokkades. ik heb nu twee keer mogen zien en ervaren hoe de begeleiders liefdevol en belangeloos met die ander omgaan om deze verder te helpen in zijn of haar leven.Wat ik hier vertel zal vooral gaan over mijn eigen ervaring. Ik heb me letterlijk dood zien gaan tijdens mijn reis en heb een aantal lessen gekregen over nederigheid en respect hebben voor mezelf en mijn lichaam. Dat was een duidelijke boodschap. Andere inzichten over mijn handelen en waarmee ik soms anderen (onbedoeld) kwets. Verbanden kunnen zien ten opzichte van (vorige) relaties. Het begon met een donkere kant, dingen doorgekregen waarbij ik mezelf (keihard) tegenkwam.

Mijn inziens bestaat er niet zoiets als een bad trip! Als er dingen naar boven komen die niet leuk of beangstigend zijn, dan is dat omdat het zo 'moet' zijn. Deze (moeten) eerst aan de oppervlakte komen om verder te kunnen gaan. Daar ga je al dan niet met begeleiding doorheen. Ik ben hier zelf door heen gegaan, waarna de (weg) vrij was om verder te genieten van de ongelooflijke visuele en spirituele ervaring die daarop volgde. Het ervaren van onvoorwaardelijke liefde, goede, slechte en seksuele energie en muziekstromen die je verder helpen. Energie gekregen van anderen uit de groep op momenten (holotropische ademhalingsoefeningen) waarop je het echt niet meer ziet zitten en (bijna) stuk gaat. Met empathie meegeleefd met de pijn en struggles van de anderen. Uiteindelijk de volgende ochtend stuk zijn, maar ook veel energie en kracht gekregen door alles wat ik die nacht beleeft heb. De volgende dag super gevoeld en nog in de 'after glow' heerlijk in slaap gevallen.