Reis van Mark
Mijn 2e Ayahuasca reis
De voorbereiding erop was anders dan de 1e keer. Deze ronde heb ik de hele week gewerkt, vasten d.m.v. broodjes jonge kaas en cafeïnevrij thee. Mijn gezondheid was iets minder. Ik was namelijk verkouden, had hoofdpijn en ga zo maar door.
Zaterdag brak eindelijk aan, ik had mijn spullen gepakt en ging op weg naar Bert. Het moment van aankomst was iets warrig. Onderweg was ik nogal moe en het auto rijden ging wat moeizaam. Eindelijk aangekomen was ik niet in de sfeer om te praten. Ik keek de kat uit de boom. Observeerde de andere participanten. Plofte neer en zat wat appelig om mijzelf heen te kijken.
Zoals gewoonlijk is er altijd iemand te laat. Wat geërgerd keek ik de persoon aan maar Ik behield mijn rust. I don’t care. Ik merkte dat andere mensen een beetje aanstoot van mij namen, ik besloot daarop mondjesmaat op te gaan in de sfeer en de groep. We doen het tenslotte met zijn allen. Ik wilde mijn innerlijke ik niet te veel blootgeven. Ik vind dat ook moeizaam, het is een gewoonte geworden door mijn werk. Een eigen initiatief wat blijkbaar goed werkt, anders zou ik het niet doen. Zelfbescherming is een beter woord. Na het gebruikelijke ritueel werd het tijd voor business, Tommy sprak mij erg aan. Zijn persoon was fijn, hij zelf gaf daar ook later blijk van. Niet lullen maar poetsen. Toen hij begon met zijn drumsessie werd ik al snel opgenomen in de trance. Ik achtervolgde een konijn wat later mijn hond werd en daaropvolgend mijn moeder.
Ik hou van vechten en ik rende door allerlei speren heen, wat ik later besefte was dat ik niet hoefde te vechten. Geef je over en op dat moment werden de speren madeliefjes, die mijn huid aaide. Ik zocht naar andere beesten en tekens. Ik draafde door in mijn eigen filosofie, plots werd ik aangeraakt op mijn teen. Kwam bij om vervolgens weer over te gaan in het gevoel van de drum. Ik zag god/jezus die wilde dat ik tot hem kwam, waarop ik anticipeerde… ik sloot hem in mijn armen. Het was goed en veilig gevoel. Ik vond geborgenheid bij hem. Een klein anker momentje had ik daar, al snel ging ik verder en betrad en wildernis. Vlagen van Wodan en zijn raven tartte mijn reis. Weerzinwekkend maar overtuigd dat jezus de enige voor mij was, wuifde ik hem weg.
Tommy stopte met trommelen op zijn drum en een megagevoel van ontspanning had iedereen van de groep in zijn greep. Alsof alle ongewenste energieën de kamer hadden verlaten. Dat gezegd kreeg eenieder een momentje voor zichzelf. Fijn was dat. Ik sloot mezelf even af, ontliep de anderen en genoot van de rust. Alleen aanwezig zijn is af en toe voldoende.
De toon was gezet en de ruimte werd praktisch verdeeld, iedereen zocht zijn plekje op. De voorbereiding was zoals gewoonlijk goed. Alles gebeurde met een reden. Ik realiseerde me dat van de vorige keer nog. Nadat ik het hoekje had gekozen, kort contact had met de buurman, was het tijd.
De MOA-remmer die zorgt dat de Ayahuasca niet te snel verteerd wordt. Ik keek om mij heen en voelde dat het goed was. Ik wou per se in mijn eigen ik blijven. Eigenwijs als ik ben lukte het tot nog toe aardig. In een slok weg, bah wat vies is dat spul. 20min wachten en wat oefeningen verder. Kregen we de eerste schenking Ayahuasca aangereikt. Tijd om te beginnen. Vol van vreugde en verwachting wachtte ik. Ik zong mee met de chakra meditaties. Er gebeurde weinig, met een beetje ongenoegen zag ik de rest al langzaam wegvallen. Een 2e schenking haalde niet veel uit. Ik begon wat oude leuzen op te schrijven in mijn schrift. Daarnaast tekende ik ook een swastika, ik wilde dat gewoon doen. Wat Noorse Runes erbij.
Afwachtend ging ik verder, tot slot sloeg het eindelijk toe maar nog niet hoe ik het wilde. Ik kreeg mee met wat ik niet goed deed in relaties, het was een ware plaag. Moeder Aya legde me al snel uit dat ik geef maar niet ontvang. Deswege meer de balans moet zoeken en vaak zal moeten oefenen om de balans te vinden in mezelf en de relatie die ik met een ander heb. Ik was er tevreden mee, daarna werd me al snel duidelijk gemaakt door moeder Aya dat ik al eigenlijk in trans was maar te eigenwijs was om het toe te laten. Een verbijstering trof mij, ze had gelijk want ik zat zo in mijn eigen wereld.
Ik haalde Bert erbij en sprak met hem over het machogedrag, het overlevingsgedrag wat ik vertoonde was oud. Hij gaf mij ook de raad om het los te laten. Het heeft zijn doel gediend maar nu niet meer. Lekker confronterend. Ik merkte dat ik er nog niet helemaal in zat en vroeg om een derde portie om moeder Aya de ruimte te geven om tot mij door te dringen, in het diepste van mijn kern als het kon. Wensen komen uit want de voorwaarde die zij mij stelde was: “Alleen als je het zelf wilt wordt werkelijkheid.”
Al snel zat ik er echt totaal in, laagheid van gedrag. Ik moest opstaan en zeggen: Ik mag geen keuzes maken voor anderen. Ik was een beetje boos op haar. Het lijkt mijn moeder wel. Waarop ik me snel bedacht dat mijn moeder ook niet aardig was. Streng maar rechtvaardig was de term. Ik ging weer liggen en viel dieper weg. Het blaadje met de swastika die ik had getekend scheurde ik uit mijn boek. Moeder Aya gaf mij de orders. Staan en roepen: Ik vergeef mijzelf! Door de jaren heen had ik het mezelf altijd kwalijk genomen wat er was gebeurd en hoe ik dat op anderen had geprojecteerd.
Ik mocht weer gaan zitten. Tommy begon ondertussen met trommelen. Na wat korte interactie met mijn buurman zei ik tegen hem: “Je bent gewoon een clown, ik ken jouw soort.” De volgende les was bewust worden wat je zegt en hoe je het zegt. Hij hield de spiegel voor aan mij, ik werd er bang van. Het bleek dat ik al die jaren mijn angsten en haat op andere had geprojecteerd. Bijzonder vond ik het.
Ik riep Bert, nog een keer en nog een keer. De volgende les was rekening houden met anderen, je kan niet zomaar alle aandacht opeisen. Ik wist het wel maar tegelijkertijd wist ik ook dat hij kwam. Ik realiseerde mezelf dat het niet goed was en dat ik niet ten koste van anderen keuzes mag maken. Heel erg bijzonder.
Bert kwam naar mij toe en begon voor mij te zorgen, versuft zag ik dat hij erin opging en merkte dat ik voor mezelf moest zorgen en niet z’n lul moest zijn om anderen het maar voor mij te laten doen. Over gebreken gesproken; daarna ging het erom, het middelpunt van de kamer zijn, aandacht willen hebben. Ja dat deed ik, het klopte allemaal wat moeder Aya mij liet zien. Ik walgde van mezelf dat ik me zo heb opgesteld.
Ik stond op en kreeg plots de zin om te dansen, ik pakte Maneesha beet geloof ik en ik begon met haar te dansen. Dat duurde niet lang totdat ik door kreeg wat mijn eigen intenties waren. Ik wilde niet met haar dansen, ik wilde seks. Ik wilde drinken en feesten. Het bracht mij op mijn knieën. Ik wilde mezelf losbreken van dat gedrag, ik wilde het niet meer. Stop nu. Het innerlijke kind speelde even op. Ik was bang maar ging toch door. Als je wilt dat je je overgeeft, kus dan de grond maar. Ik was steeds dichtbij maar gaf nog niet op. Daar kwam mijn eigenwijsheid en daaropvolgend een filosofisch denkstuk ervan maken en vervolgens seks willen hebben. Het superieur trachten tegen over anderen, het ging maar door, al mijn zwakke punten werden steeds weer in een cyclus herhaald.
Moeder Aya liet op een punt zien dat ik geen invloed had op wat zij met mij deed, dat het een eeuwigheid door kon gaan mits ik de keuze maakte om het los te laten. Op alle manieren liet ze dat zien maar ik was nog niet bereid om dat stuk op te geven, ik wilde op sommige punten wel maar daarna gelijk ook niet meer. Ik bleef ertegen vechten. Ze dreigde met het vagevuur. Ik zou voor eeuwig branden en mijn ziel zou in de leegte vallen.
Moeilijk vond ik het, maar ik was er nog niet klaar voor. Daarnaast liet ze mij zien dat de weg naar Bert (die tijdelijk op de grond lag om een of ander reden) dichtbij was. Tommy daarentegen was lucifer, tegelijkertijd boos en slecht en dat realiseerde ik mezelf ook. Wil ik doorgaan met het loslaten op naar de eeuwige liefde dan moet ik mijn eigen lagere natuur achter me laten. Sta op en doe het. Ik wilde god zijn merkte ik. Mijn eigen weg bepalen. Voet bij stuk hield ik. Ik viel in Tommy’s schoot omdat ik zijn rol over wilde nemen. Op dat moment ervaarde ik de liefde weer. Ik zag Elisa’s beeld voor mij. Als eeuwig punt van verlangen. Het kon zei moeder Aya als jij dat wilt zal het geschieden, maar alleen als je de rest achter je laat.
Moeilijk vond ik het, maar na wat korte communicatie met Tommy wat mij niet meer helemaal helder is besloot ik de liefde van mij leven op te zoeken en weg te gaan. Op naar haar, weg van hier. Ik pakte mijn spullen en liep naar buiten. Eenmaal buiten kwam de realiteit terug, ik draaide een sigaret en bam daar was ik weer. Eerst nog wat vaag maar in mum van tijd was ik….. Herboren.
De uitdaging die ik nu heb is om alle boven genoemde punten waar te gaan maken. Lastig want ik heb er nog geen duidelijk beeld bij hoe ik dat ga doen. Ik vertrouw op moeder Aya, wetende dat de tijd komt. Maar het opgeven van mezelf is de volgende fase.
Mark.
