Reis van Fleur

Mijn eerste Ayahuasca ervaring.

Ik heb er een tijdje tegen aangehikt en over nagedacht of ik ayahuasca zou gaan proberen. november was het dan zover, dit was het punt waarbij ik het gevoel had dat ik 'toe' was aan de Ayahuasca. Ik hoopte op een niet al te zweverig geheel tijdens de bijeenkomst, dit was helemaal niet het geval. De sfeer in de groep voelde goed en je voelde dat iedereen met zijn eigen bagage en intentie de Ayahuasca Ceremonie ging proberen. Er was respect voor iedereen en de begeleiding voelde goed en vertrouwt aan. Ik kreeg langzaam aan steeds meer zin in het proberen van de Ayahuasca.

Nadat we een kaart hadden getrokken en voor ons zelf al de vragen hadden opgesteld was het dan zover we werden al dichter bij ons gevoel gezet door de drumsessie hierna volgde de 'vieze' mao remmer en een kwartier later de Ayahuasca. Ik merkte wel dat ik wat vager in mijn hoofd werd maar ik kon mij nog niet overgeven. De groep om mij heen was wat te onrustig en ik zag dat mensen voor een tweede glaasje Ayahuasca gingen. Ik probeerde de prikkels en energie om mij heen uit te schakelen. Ik had het gevoel dat ik mij moest terugtrekken in mijn slaapzak en ja hoor daar ging ik.

De wereld om mij heen was zwart en zwevende doeken en zwarte rivieren kwamen om mij heen. Er werd onrustig gepraat en er werd tegen mij gezegd hèhè dat werd tijd, het is nu jou tijd om het voor eens en voor altijd eens kwijt te raken (traumatische ervaringen). Ik kreeg kokhals neigingen zonder een misselijk gevoel te hebben, ik probeerde dit eerst te onderdrukken maar de kokhalsneigingen kwamen steeds heftiger terug. Ik belandde in een loop waar ik zelf niet uit kon komen, mijn lichaam deed pijn vanuit mijn tenen en ik kromde van de pijn samen bij elke kokhals neiging. Ik was blij dat één van de begeleiders (maneesha) mij even uit de loop kon halen toen ik er zelf niet uit kwam. Als ze mijn deken opzij schoven leek het net of ik vanuit een diep ravijn keek en ik zag hun vriendelijke gezicht en de aura erom heen. Ze praatte mij door de kwelling heen en ik merkte dat ik niet wou dat ze wegging bang om weer terug te zakken in de 'pijn aanvallen'. DIt gebeurde wel en wederom belandde ik in een loop.

Ik bleef herhalen het moet nu weg, weg. Ik wil het kwijt. Er werd tegen mijn gezegd je moet het zelf doen. Ook de tweede loop werd ik gelukkig even afgelost door Bert om even tot rust te kunnen komen. Toen hij vertrok belandde ik voor de derde en laatste keer in de loop dit was het laatste stukje verwerking ik voelde dat ik hier door heen moest tegen mij werd gezegd: Je moet het nu zelf doen, je kan het heb vertrouwen in jezelf je kan meer dan je denkt. Ik kreeg nog een paar heftige kokhals aanvallen waarbij mijn gehele lijf samen kneep. Mijn buurman leek het aan te voelen en streek over mijn rug ik voelde dat hierdoor het laatste beetje ellende uit mijn lijf trok.Ook voelde ik hoe de Ayahuasca een warme bol pijn wegtrok uit mijn onderrug. De Ayahuasca gaf aan dat het trauma bij mijn onderrug samenkleefde. Sindsdien ben ik al een paar dagen pijnvrij uit bed gestapt (AL JAREN NIET GEBEURD).

Na het verwerking van het trauma kon ik genieten en vragen stellen. Ook merkte ik dat ik onrustig was en bij ieder lid van de groep visioenen kreeg en hun problemen oppikte. Ik vertelde hen dat ze hun probleem uit hun hoofd moesten trekken en het terug moesten geven aan de aarde. Ik zag om mij heen mensen verouderen en weer verjongen, mijn buurman was een militair die gevochten had in Japan en hij had een prothese aan zijn rechter been. Ik merkte bij hem nog veel oud zeer niet alleen van dit leven. Een stuk acceptatie en ik had het gevoel dat hij de prothese moest weggooien en afsluiten. Ik wou dat mijn groepsgenoten ook hun problemen en twijfels zo overboord konden gooien want ik gunde het iedereen en voelde veel liefde naar mijn groepsgenoten. Ik zei dat het zonde was om te je problemen en trauma's mee te zeulen.

Ook heb ik onder de zware onderwerpen kunnen lachen door mijn buurman die met toetjes namen strooide. Ik kon vragen stellen aan de Ayahuasca, zo kon ik mijn doel in het leven vragen; dit was mensen helpen. En hierbij greep mijn hand naar mijn voorhoofd en maakte het gebaar om de psychische problemen eruit te halen. Mij werd bevestigd dat ik een goede keuze had gemaakt m.b.t. mijn werk. Ook moet ik meer vertrouwen in mijzelf en eigen kunnen hebben op spiritueel gebied, mijn gevoel dat is waar het omdraait.

Ik kon vragen stellen over mijn geliefde of kennissen en waarmee ik hen evt. kon helpen. DIt was ook wel confronterend want ik kwam er bv achter dat ik sommige mensen ook niet kan helpen of ondersteunen (wat je eigenlijk gevoelsmatig al wist werd bevestigd door de Ayahuasca). Ook gaf de Ayahuasca aan dat ik mijn zuid Afrikaanse en franse roots niet moest vergeten, de Afrikaanse wist ik maar de Franse ga ik vast nog ontdekken. Nu het één en ander wat geland is denk ik dat ik in de toekomst nog weleens een keer ga reizen met de Ayahuasca.

Mensen jullie allemaal bedankt voor deze fantastische ervaring, ik voel me ontspannen en de opgekropte frustratie en woede die af en toe op de meest ongepaste momenten omhoog kwam is verdwenen! De nare collega op mijn werk maakt n rot opmerking maar ik kan er nu inwendig om lachten en met één puf blaas ik de frustratie van mij af!